Yıl 1915 ti.
Çanakkale önlerinde düşman kalleşti.
Yükseldi bir ses çanakkale den.
Yetiş kurtar diyordu beladan.
Ses verdi!
Anadoludan analar evlatlar.
Bölüşmeye gelmişler yurdu
Kalleş devletler.
Gel oğul dedi!
Kara çadırda ana oğluna.
Kurtar bu vatanı,sütüm helaldir sana.
Toroslardan antalyadan analar evlatlar.
Toplandı!
Ali ismail Ahmet Mehmetler
Yürüdü!
Onbeşinde kınalı kuzular.
Ağlaşıyor!
Analar yürekleri sızılar.
Dönmemesine yürüdü,
Gitti yiğit evlatlar.
Ağıtlar yükseldi!
Dört bir yandan anadoludan.
Oy anam oy yavrum diye!
Ağlıyordu onca can.
Yıl 1915 ti.
Düşman kalleş mi kalleşti.
Asker çıkaracaktı.
Yedi düvel devletler.
Süngüyü taktı yürüdü.
O aslan Mehmetler.
Top tüfenği sıkıyordu,
O namert eller.
Düşen Mehmedin yerini,
Alıyordu gelenler.
Günler aylar sürdü bu hal.
Sahil kıp kırmızı,
Kana boyanmıştı AL AL.
Onsekiz mart günü,
Baktı Seyit onbaşı.
Sahilde kıp kırmızı gördü,
Yıldızlı hilali.
Bir hışımla kaldırdı,
Topa sürdü mermiyi.
Nasıl oldu bu iş,
Kimsenin aklı ermedi.
Çekti gerdi bıraktı,
Tetiğin ipini.
İndi bacadan mermi,
Parçaladı hepsini.
Dediler! Düşmanlar,
Çanakkale geçilmez.
TÜRK kolay lokma değil,
Her kim bunu bilmez.
Yüz yıl geçsede,
Tarih böyle yazıldı.
Beşyüz bin mezar,
Çanakkale de kazıldı.
Unutulmaz kara çadırda,
Süt veren ANALAR.
Şad olsun ruhlarınız,
EY Kınalı kuzular.
Kazım Bilgili (2015 YILINDA YÜZÜNCÜ YIL ANISINA YAZILMIŞTIR)

Tweet