Besle karğayı oysun gözünü.
Sırtını dönen de gör sen yüzünü..
Her zaman her yerde çeken nazını.
Uzağa gitme izinde nankör.
İnsanım ben insanlığa yılmadan.
Nice lerin dost sanırdım bilmeden.
Günü gelip saçlarımı yolmadan.
Senin insanlığın nideyim nankör.
Her şey kendi bilir sanki ulema.
Bir kaç öğüt versem der ki bunama.
Atmış yıldır bakıyorum halime.
İnsan sıfatında ne biçim nankör.
Gıybet riya söylediği baş olmaz.
Nankörlerin bizim bağda işi olmaz.
Bülbül sandım kara ğarga kuş olmaz.
Hepten örttüm suçlarını be nankör.
Geçer aylar yıllar bilmem halinden.
Dost sanıp ta bade içsem elin den.
Kurtulamam gayrı Daim dilin den.
Ağular iç seydim yerinen nankör.
Ben bir adem oğlu bağda balın da.
Bülbül olup ötsem gülün dalın da.
Yaşarım kime ne kendi halim de.
İnsan sıfatında çok gördüm nankör.
Hulusi kalp ile sevgi eylesen.
Darın da zorunda sahip söylesen.
İnsanlık aşkına her dem boylasan.
Anlamaz arkandan konuşur nankör.
Nasihat verirsin seni kim dinler.
Beyninde dolaşır şeytanlar cinler.
Böyle geçsin ister yıllar mevsimler.
Çaktırmaz bildiğin işliyor nankör.
Pir sultana taş atanlar kim idi.
Sultan pirin sofrasında cem idi.
Nimetullah helâl liği ne idi.
Özünde insanı bilmeyen nankör.
Küfür gıybet düşmez oldu dilinden.
Hiç mi bilmez insan lığın halinden.
Yağcı ların kaynağın dan balın dan.
Gidiyor yolunda belli ki nankör.
Kazim AH der yaralarım derinde.
Dost aradım şafak Tan seherin de.
Dost sandığım müsvettenin birinde.
Gıybetim çoğ eder belli ki nankör.
Kazım Bilgili

Tweet